bu satırları okuduğunda ben bu dünyada olmayacağım gibi saçmasapan bir başlangıç yapmak istemezdim. ama aklıma
afili bir laf gelmedi açıkçası ve ilk satırda klasikleşmiş bu sözle dikkatini çekmek istedim.
ben hayatı hiç istediğim gibi yaşayamadım.
neler yaşadığımı sana anlatmıştım. yaşadığım acıları ölümleri ve sürekli yaşadığım hayal kırıklıklarını.
sonra seni tanıdım. Allah seni gelişi güzel değil gülüşü güzel yaratmış derdim.
senin için uygun biri değildim. bunun farkındaydım.
durumumda iyi değildi üstelik. bunu paragöz biri olduğunu ima etmek için söylemiyorum. ama çulsuzdum işte.
beni bu hayatımda mutlu eden tek şeydin sen. kendini bana bağladın. ama beni hiç sevmedin.
hep başkaları oldu hayatında. ve ben hep arka plandaydım.
bilmiyorum belki diyorsundur bu satırları okurken bunu bana neden yapıyorsun diye.
okurken ne hissettiğinide merak ediyorum. ve hep merak edeceğim.
öyle çok iyi yazan biri değilim bilirsin. pek kitap okumuşluğum da yoktur. sadece benim için ilk kez bir duygu
yaşamanı istedim. hiç becereceğimi sanmıyorum ama belki bunu okuduğunda üzülüp ağlayacaksın. belkide bana çok
kızacaksın. bunu yapmamın tek sebebi benim için az da olsa üzülüp sadece benim için bir duyguyu yaşamanı istemem
dedim ya ben hayatı hiç istediğim gibi yaşayamadım diye. en son seni istedim bu hayattan sen de olmadın.
ve bu hayatı sensiz yaşamak istemiyorum.
