benim doğup büyüdüğüm yerlerde aşık olmak tek başına pek bir önem taşımaz, önemli olan aşık olduğunda bunu söylemeyerek gizleyip kalbine gömmek, hatta gerektiğinde aşkın için vazgeçip gitmektir .
oralarda gençler bir kız uğruna birbirlerine girer, hatta büyük kavgalar eder bazı zamanlarda bunun uğuna kan bile döker ama aşklarını belli etmezler.
bir aşk uğruna çıkan kanlı bıçaklı kavganın ardından polis sorgusunda bile kavganın sebebini itiraf etmeyen gençler bilirim ben.
çağımızda kimimiz özgüvensizlik diyoruz ikibin li yılların modern şehirlerinde buna , ama doğuda bu sadece aşkın doğal bir evresi olarak algılanmaktadır .
orda insanlar aşkları uğruna susmayı bilirler ve böylece sevgilerini tüketmezler yıllarca içlerinde büyütüp beslerler.
bazen sevdiklerini yıllarca sabahları evinden çıkıp okuluna gidene kadar gizli gizli takip ederler, bazen de sabahları kapısının önüne bir karanfil bırakmayı kendilerie görev addederler.
onlar belki herkes gibi normal bir aşk yaşamaz sevdiğinin elini tutmazlar hatta rutin tartışmalar ve kavgalar da yaşayarak rutin tripler sonucunda rutin ayılıklar da yaşamazlar ama onlar rutin aşklardan çok daha uzun soluklu ve büyük aşklar yaşarlar.
aşık oldukları insandan sıkılmazlar ondan bıkmazlar ve de ayrılmazlar çünkü onlar gizli gizli söylenmemiş aşklar yaşarlar ve ancak söylenmemiş aşkları gerçek aşk sayarlar
