Önce çevremizdeki hayatları kendimize uyarlamaya çalışmak , devam edemediğini fark edince ; hep o içimizin sıkıştığı yerlerde metronun geçtiği raylarda, havalandırma boşluklarında, deliklerin ilerisinde kurtuluşu , ulaşılmaz geldiğinden bizi daha da heveslendiren o kokuyu, ışığı aramak ve sonunda kapana kısılmak.
Biz kapana kısılırken geçtiğimiz hayatlardaki yerleri birilerinin çoktan doldurmuş olması , değersizliğimizi başkalarının gözünden keşfetmek.
