uludağ sözlük mobil

insani uzen durumdur.

babam: tam bir duygu kuyusudur. her seyi icine atar. ofkesini yalnizca goruruz biz onun. peki ya icine attiklari?

hayatim boyunca bir kez gordum bunu ve lanet ettim o gune yillar yili. keske gormeseydim.

universitenin 3. yilinin sene basinin ilk eskisehir yolculugu sirasinda babamla otogardayiz.

bindim otobuse. babama el salladim. gulumsuyoruz. otobus hareket etti. viraji aldi ve son kez bir donup bakiyim dedim babama:

tanrim! o da ne? babam gozyaslarini siliyordu. o an dunyam basima yikilmisti sanki. deli gibi agladim otobuste, sessiz cigliklarla...

o gunden sonra, birinden ayrildiktan sonra arkama donup bakmadim asla.

bundandir her vedadan sonra arkama bakmadan cekip gitmem ve gozyaslarim gorunmesin diye son bir kez bile bakmamam...

marsta bir antropolog 19.10.2014 21:13

0 ...

erkeklerin ağlaması