insan doğasının yönelttiği durumdur sevilen insanın gitmesi. bir insana iyi davranırsanız o insanın doğal olarak egosu yükselir, daha fazlasını ister, elindekinin kıymetini anlamaya çalışmaz, sevgi, ilgi, değer, rahatlık batmaya başlar ve daha farklı şeyler yaşamak, daha iyisini bulmak için kurtulmaya çalışır. üzgünüm, keşke bu hatayı yapmasaydım, elimdekinin kıymetini bilip yerimde dursaydım, ben de sevseydim beni seveni ama cahildim. olgun değildim ve beni çok seven insanın kıymetini bilemedim , defalarca gitmek istedim ama gidemedim. haliyle çekilmezleştim ve kaybettim. bin pişman olsam da karşımdaki insanın sabrı taştı ve terk etti haklı olarak. hiçbir şekilde suçlayamam onu. olumlu yönlerden bakacak olursak acı bir tecrübe kazanır insan, sonraki ilişkilerde daha dikkatli olmak gibi avuntular üretir fakat içinde her zaman bir pişmanlık kalır. diyeceğim o ki sevildiğinizi fark ettiğiniz anda sevmeye çalışın. en azından umutlar vaadetmeyin sizi sevene, kıymet bilin...
