insan turnusolu. çevrenizdekileri tanımanıza imkan veren bir süreç bu. doymayan bir sivrisinek gibi kanını emiyor sürekli. lanet bir kısır döngü. iş bulamamak, işe kabul edilmemek evet çok ama çok yoruyor insanı ama şu işsizlik döneminde insanın canını en çok yakan şey, en yakınınızdakilerin sizin çabanızı görmemesi. yaşadıklarınızın ilk elden şahidi olmalarına rağmen anlamıyorlar. bu durumu aklım almıyor ama görmek istemiyorlar demek ki. başka türlü bir açıklama getiremiyorum bu duruma. hayatımda ilk kez dağarcığımdaki tüm kelimeleri, cümleleri kullandığım halde kendimi anlatamadığım bir dönem yaşıyorum. çok yıpratıcı. kendi kafalarında kurdukları şeylere inanıp diğer her şeye esasında gerçeklere gözünü kapamış ınsanlara söylenecek cok da bırsey yok aslında. susmak en ıyısı. delıye dönsen de çenen yorulmuyor en azından. anlamayanlara ya da yanlış anlayanlara daha fazla sey söylemekten vazgectım zaten. umursamıyorum eskısı gıbı.
kraldan cok kralcı olmayı hep cok komık bulmuşumdur. 2 sene boyunca cevremın bana yaptığı bu. sankı benı benden daha cok dusunebılırlermıs gıbı karsıma gecıp benı elestırmelerı, ahkam kesmelerı zıyadesıyle komık. hayatlarında hıc tatmadıkları bırsey hakkında söyleyecek sonsuz cumlelerı var.
sozun ozu, mezun olup işsiz kalıp bunca abuk sabuk davranışa maruz kalmaktansa ya mezun olmayacaksın ya da mezun olduktan sonra ölüp gideceksin. mezuniyetten kısa sure sonra iş bulmak zaten en arzu edılenı. bunu basarabılmek yukarıdaki zırvalıkların hepsını puskurken bır sey.
