hayatım boyunca sevmediğim, sevemeyeceğim, bana çocukluğumu zehir etmiş iğrenç yaratık.
geberip gittiği gün arkasından bir damla gözyaşı dökersem şerefsizim, pastayı da alacaz, kutlayacaz ailecek. ama bu gidişle kadın hepimizi gömeceğe benziyor.
gelelim benim bu nefretimin sebebine.
bu eğer küfür edersem ucu bir şekilde bana da dokunacağı için doya doya sövemediğim cadoloz benim babamı karnındayken aldırmaya, bebekken öldürmeye çalışmış,
dedemi genç yaşta kanser edip öteki tarafa yollamış,
dedemin bahçesinden beni ve kuzenimi sopayla kovalayarak kovmuş,
zorunluluktan onda kaldığım bir gün, ben 6-7 yaşlarındayken bir lokma yemek vermeyip karşımda yemiş,
bir yaz günü ben uzaktan onlara bakarken beni görmesine rağmen, benim de hakkımın olduğu paralarla kuzenlerime dondurmalar, çikolatalar alıp bana bir tane bile vermemiş,
daha pek çok şey sayabileceğim, iğrenç biri.
nesini seveyim?
az bile nefretim.
