ilkokuldayken okuduğum bi hikaye kitabında çocuklar uyuduktan sonra babaları gelip çocukların üzerini kontrol eder ve örterdi.
bunu okuduğum gün, her gece 1den erken eve gelmeyen babamı beklemeye başlamıştım. babam eve geldiginde üzerimi açacağım yatak odalarımız karşılıklı oldugu icin beni fark edip üzerimi örtecekti. sabah 6da uyanan 2. sınıf öğrenciydim. babamın eve girdigini kapı sesinden anlamış ve hemen üzerimi açmıştım. o kadar saat bekledigim an gelmişti ama ben saniyeler içinde uyuya kalmistim. annem sabah okul icin uyandirdiginda üzerin açılmış gece şimdi örttüm cümlesi üzerine saatlerce kimseye bir sey anlatmadan ağlamıştım. Şimdi hastayim ve üzerimi örten herkes bana bu anımı hatırlatır.
hatırlandığında insanın amk anılardır.
