bu yıl içinde bulunduğum durumdur. 19 yılımı da istanbulda geçirdikten sonra üniversite vesilesiyle istanbuldan ve beni koruyup kollayan ailemden uzaklaşmak benim için iyi oldu diyebilirim. ha zorlukları var mı evet. ama hayatın neredeyse tamamen kendi kontrolüne geçiyor canlı olduğunun farkına varıyorsun. evdeyken yemek yeme eylemi benim için bir zevkti, yemek seçer yemezdim. şimdi ise yaşamak için yemek zorundayım ve kendi yemeğimi kendim pişirmek. yalnız yemek yapmak çok hoşuma gitti ne yalan söyleyeyim besinlerin pişmesi bana büyük bir haz sağlıyor artık. yerken de doymak için yiyorum sadece.
