herkesin omuz omuza, sırt sırta bir yolda yürüdüğünü düşünün. yol boyunca kimse düşmez çünkü arada insanların düşeceği kadar büyük boşluklar yoktur. tam düşecekken birisinin omzuna yaslanırsın. dolayısıyla düşenlerin üstüne basarak yükselemezsin de... ama unutulan bi nokta vardır, o sıkışıklıkta insanlar birbirlerinin ayaklarına o kadar çok basarlar ki artık topluluk yürüyemez hale gelir ve ilerleme durur.
bence insanoğlu hiçbir zaman sosyalizmdeki kadar özgürlüğü ve kardeşliği hak etmedi ve hak etmeyecek de. çünkü insanoğlu nankördür ve şartları kendi çıkarları için kullanmayı çok sever.
