komiklik olsun diye değil ancak norveç tipi intihar olmuş. bunu videodaki konuşma tipinden biraz anlayabilirsiniz. neden norveç dedim ? oradaki hayat tarzı kısaca şudur : kültürel aktivitemiz tavan yapmış, farklı alanlarda engin bilgiye sahibiz, sosyal hayatımız mükemmel, maddi olarak tam doygunuz, her şey tam olması gerektiği gibi ve artık yapacak hiçbir şeyimiz, tadacak başka bir zevkimiz kalmadı. yani demem o ki, mehmet pişkin'de de örneğin aşkı doya doya yaşadım demesi, odtü makine mezunu olması, ses tonundaki kararlılık, gözlerinde onu hayata bağlayacak bır ışığın kalmamış olması ve bu noktada hayatın herhangi bir yönüne oryantasyon sağlayamaması gibi. şurdan da çıkıyor, veda niteliğindeki videosunda kimseye bir ne bileyim ''beni anlamadılar, hayata küstürdüler'' falan gibi dışlanmışlık, kırgınlık gibi laf sokma ya da canınız sağ olsun gibi bir detay yok. aksine ben çok güzel yaşadım, aşkı tattım, arkadaş çevremle, kardeşimle mükemmel vakitler geçirdim, sosyal bir insanım diyerek özendiren bir hayata sahip olduğunu farkettik.
tamam bunları hepimiz farkettik. ben de çok farklı bir şey demedim. ama garip bir şekilde iç burktu. nedeni de bu yazdıklarımdan çıkaracağım tamamen öznel olarak hissettiğim şey;
hayatta bazı şeyler eksik kalmalı. bazı şeyleri yaşamamalı, tatmamalıyız sanki. hayatta, her mevsimde beklentimiz olmalı. diyelim ki aklına gelen herşeye sahip misin ? o zaman da diyeceksin ki yaşlandığımda da şöyle olmalı, bunu yapmalıyım. yani hayata dinamik şekilde bağlı kalmanın yolunu bulacaksın.
asla da hayatta her şeye sahibim gibi kibre ve hiçbir şeye sahip değilim gibi kine sahip olma.
tüm bu video gerçek olmasa, şaka bile olsa bence güzel bir sanat filmi olmuş der, durumun gerçekliği karşısında insanlık namına oturur kafa yorarım. kusura bakmasın kimse, kolundaki sivilceyi sıkmak için bile yarım saat harcıyorsan bir hayat hikayesi üzerine bir iki saat oturup düşünmek çok da abes değil bence.
