intiharının ardından ağzı olanın konuştuğu kişdiir. Lâkin ölüm -hele intihar- yüceleştirilecek, içine mânâ katılacak, teyatral şekle büründürülerek sevimli gösterilecek bir olay değildir, olmamalıdır. Şu dünyadaki en büyük acı evlat acısıdır derler. Bunu yaşayan talihsiz insanlar bile yaşadıklarını unutmuyorlar ama nefes almaya devam ediyorlar. insan hiçbir şey olmasa ailesi için, o da yoksa dinleyeceği yeni notalar için, izleyeceği filmler için, okuyacağı iki satır şiir için, hiçbiri yoksa sokakta dolaşan kediye, havada uçan kuşa bakıp oradaki anlamı gördüğünden "yaşamaya mecbur" olmalı ve "her nefes alışını bayram" ilân etmeli. Tek söyleyeceğim bu, rahat uyusun.
