şer'î hukukta af ve sulh esas olduğu için, ''cemiyet aleyhine işlenen'' suçlarda (zina, içki vesaire) olayı gören şahitlerin mahkemeye gelmemesini isteyen bir hukuktur. zira kamu aleyhine işlenmiş suçlar, fertlere zarar vermez, alenî işlenmediği sürece. bu yüzden insanlara ceza vermemek için, şahitlerin mahkemeye müracaat etmemeleri istenmiştir. (bkz: ne beni yor ne kendini)
tabii, zinada tecavüz varsa, ya da hırsızlık mevzu bahisse, kişi hakkı zayi oluyorsa, o zaman şahitlik etmek vacib haline gelirmiş. ta'zîr suçlarında kamu davasını devlet 15 yıl içerisinde açma sınırı getirmiş. tanzimat sonrasında bu kamu davalarına bakmak için nizamiyye mahkemeleri kurulmuş, burada da iddia makamına söz verilmesi icap ettiğinden, islâm hukukunda ilk defa savcılık müessesesi kurulmuş. o zamanlar adı savcı değil, umumî müddei tabii...
