ilişki uyusmazlıklarında genellikle karsı taraf aldatan , ihanet eden , sözünde durmayan , bencilce hareket eden , kendi cıkarları icin her türlü yola basvurmaktan cekinmeyen biri gibi algılanır. bu tür algılamalar zaman zaman gercekci temellere dayansa bile , en iyi olasılıkla abartıdır. daha kötü olasılık ise , algıların tamamen yanlı bir degerlendirmeye dayanmasıdır.
ilişki uyusmazlıklarında sorun yada sorunlar ancak cok nadiren tek yanlıdır. cogu bu kapsamdaki uyusmazlıklar , dereceleri farklı olsa bile iki tarafında olumsuz davranıslar serisine dayalıdır. ancak insan olarak kendi yanlıslarımız görmekten ziyade , hemen karsı tarafı suclamak , kendi yanlıslarımızı dahi o tarafa yansıtmak egilimindeyizdir. bu sayede psikolojik düzeyde sucluluk duygusundan kurtulur , sosyo-psikolojik düzeyde ise kendimizi magdur edilen taraf olarak göstererek sosyal onay alırız.
kaynak ve yansımaları ne olursa olsun , düsmanlık hissi tarafları uyusmazlıgın cözüm sürecinde rasyonel davranıstan uzaklastırır. uyusmazlıga yapıcı ve karsı tarafın da konumunu anlayıcı bir sekilde yaklasmak yerine , taraflar kendi konumları , yalnızca kendi istekleri üzerine odaklanırlar . dahası , kendi konumlarını destekleyecek taraftar toplama cabası icine girerler ve böylece artık uyusmazlık ikiliolmaktan cıkar. genellikle karsı tarafta aynı davranısı sergileyecegi icin basit sorunlar dahi gereksiz yere tırmandırılır, cok taraflı bir hale getirilir. sonuc itibariyle cözüm bir hayli zora girer.*
