bağımlılık deyince akla hep keyif verici maddeler gelir.
fakat güzel görünmek için her gün ayna karşısında saatlerini geçiren insanın ilgi bağımlılığını kimse anlamaz.
daha fazla para kazanmak için bir daha asla geri gelmeyecek dakikalarını masa başında geçiren insanın paraya olan bağımlılığını iyi karşılar toplum.
aşık olduğu kişi olmadan yaşayamayacağını düşünen insan bu kişiye bağımlı değil de nedir? ama ferhat dağları delince çok büyük adam oluyor.
bir anne düşünün sabahtan akşama kadar evinin temizliğini düşünüyor. her gün temizlik yapıyor. ne kadar da iyi bir anne değil mi? ömrünü temizlikle geçiren milyonlarca kadının temizliğe olan bağımlılığı, iyi anne olmakla ödüllendirilir yine toplum tarafından.
ailesinden çok arabasıyla ilgilenen adamı kimse hapse atmaz bunu yaptığı için ya da yargılamaz toplum. aa bak bu adam arabasıyla çok ilgileniyor kesin hırsızlık yapar, cinayet işler demiyor kimse.
aynı toplum kaçış için, keyif almak için kullanılan maddelere hep kötü gözle bakar. harcayamayacağı kadar para kazanan adamın çalışmasını över toplum fakat yaşayacağı maksimum 80 yıllık hayatını daha zevkli bir hale getirmek için uyuşturucu kullanan insan hep kakadır. dahası bir de güzellikleriyle, arabalarıyla, temizlikleriyle, zenginlikleriyle, aşklarıyla övünür bu insanlar.az önce yazdığım olgularla ruhunu uyuşturan insanlara sorsanız uyuşturucu tüm kötülüklerin anasıdır.
herhangi bir maddeyi, zarar verdiğini bile bile sevmenin, o maddenin müptezeli olmanın bir iş adamının paraya olan bağımlılığından farkı ne? herkes bir şeylerin bağımlısı hatta bir çoğununki keyif veren maddelerden daha çok zarar veriyor hayatlarına. tek farkı kimse bu bağımlılığının farkında değil.
