âşık edebiyatının vazgeçilmezi olan 11 heceye, birçok serbest şiirin vurucu cümlelerinde de rastgelinmesi, üzerinde durulması gereken bir mevzudur kanımca.
âşıklarımızın on bir hecede ısrar etmesi boşuna bir sevda olmasa gerek. 11 hecenin kendine has bir ahengi olduğu, türk şiirinin en fazla tercih edilen vezni haline giterimiştir 11 heceyi. atalarımız, kadim zamanlarda şiirlerini daima vezinle söylemişler; şiiri, bir musiki cümlesi gibi gördükleri için vezinle söylemeye gayret etmişler. bu vezinlerden en fazla kullanılanı olan on bir hece, işte bu kadim zamanların ahenkli söyleme çabalarından bizlere kalan muhteşem bir mirastır. bu mirası, son dönem şairlerinden birçoğu da kullanmaktan beri durmamış, şiirlerini 11 heceye ustalıkla giydirmişlerdir. mevzumuz hece şiiri olmadığından, bu tafsilatı sizin muhteşem araştırma kabiliyetinize ve engin bilgilerinize bırakmak isterken, size, son devirde serbest ölçüyle yazan usta kalemlerimizin birçoğunda da 11 heceye rastgelindiğini ve bu 11 heceli mısraların da söz konusu şiirlerin en vurucu cümleleri olduğunu ispata kalkışma cür'etini kendimde buldum.
dünyayı kurtaracak birkaç misal verip huzurunuzdan ayrılmak istiyorum:
