insanlarla kolay kolay iletişim kuramıyorum ve dolayısıyla kolay kolay ısınamıyorum. niye öyle ben de bilmiyorum, açıkçası ben de bu duruma pek bayılmıyorum ama huylu huyundan vazgeçmiyor işte.
tamam, yalnızlık = özgürlük olabilir eyvallah ama o da bir yere kadar. insan belli bir zamandan sonra bir şeylerini paylaşabileceği birini yahut birilerini arıyor etrafında.
