bir davet üzerine gittiği tbmm de bediüzzaman tarafından zamanında reçetesi verilmiştir,
doğu insanını bilerek cahil bırakmak isteyen, onları kendi ülkelerine düşman etmek isteyenlerce kabul edilmemiştir,
"Eskiden, Türk olmayan bir talebem vardı. Eski medresemde, hamiyetli ve gayet zeki o talebem, ulûm-u diniyeden aldığı hamiyet(vatanseverlik) dersiyle her vakit derdi: 'Salih bir Türk, elbette fâsık(günahkar) kardeşimden ve babamdan bana daha ziyade kardeştir ve akrabadır.'
Sonra, aynı talebe, talihsizliğinden, sırf maddî fünun-u cedide okumuş. Sonra ben, dört sene sonra esaretten gelince onunla konuştum. Hamiyet-i milliye bahsi oldu. O dedi ki:
" 'Ben şimdi, râfizî(sapkın) bir kürdü, salih bir Türk hocasına tercih ederim.'
Ben de;
" 'Eyvah!' dedim, 'Ne kadar bozulmuşsun!' Bir hafta çalıştım, onu kurtardım, eski hakikatli hamiyete çevirdim.
"işte, ey meb'uslar, o talebenin evvelki hali, Türk milletine ne kadar lüzumu var! ikinci hali, ne kadar vatan menfaatine uygun olmadığını fikrinize havale ediyorum. Demek-farz-ı muhal olarak siz başka yerde dünyayı dine tercih edip, siyasetçe dine ehemmiyet vermeseniz de, herhalde şark vilâyetlerinde din tedrisatına azamî ehemmiyet vermeniz lâzım." (bediüzzaman said nursi / tarihçe-i hayat)
