bizden başka bizi düşünen birisine duyulan ihtiyaç karşılığında kendimiz haricinde bir dosta daha sahip olmak düşüncesinden ziyade akvâm-ı beşer dostluğun, dostunun eksiklerini kabullenmek olduğunun farkında olmalı. acı realitelerden oluşan hüzün, acıma, dram tabloları değil de bu realitelerin üzerine kurulu tekrar yaşanılası anılar yaşayabilmek olduğunu her daim hatırlamalı... beraberce görmek veyahut görmemek ve seyretmek veyahut seyretmemek, aynı espriye gülebilmek... birlikte acıların üzerine yürümek ve beraber çözüm üretmek olduğunu bilip; birinin diğeri için iyi bildiğinden vazgeçmeyeceğini de kabullenebilmekti esas olan. beşer olduğundan emin olduğun kadar, belki de diğerinin yapmak isteyip de yapamadığına cesaretlendirebilmek ve karşısındakinin hayatında ördüğü duvarda koyacağı bir sonraki tuğlayı taşıyarak yardım etmek olduğunu tekrar tekrar hatırlamak ve hatırlatmak idi bu noktada insanoğlunun misyonu. dostun dostunun kendisine rağmen yerine yetiremediği arzusunu yerine yetirmesinde itici güç olmayı kabul etme fedakarlığında bulunma gayreti, bu zor şartlar altında barınmaya çalıştığımız hayat-ı dünyeviye'de belki de en fazla ihtiyaç duyulandı.
