kalbi taşlaşmamış, vicdanı buz tutmamış, insanlığını kaybetmemiş, insana insan olduğu için değer veren, her zaman ezilenin ve ötekileştirilenin yanında yer alan güzel yürekli devrimci bir insan sözüdür.
bir insan hakları savunucusu ve bir toplum gönüllüsü aktivist olarak ben de bu sözün altına imzamı atıyorum.
kobane ye gitmek ve orada tüm kalbimle, barbar ışid e, onun destekçilerine, faşizme ve kürt düşmanlığına karşı savaşmak istiyorum. canımı bu uğurda feda etmek istiyorum. bin canım olsa, binini de kobane için, insanlık için, özgürlük için, yaşanılabilir bir dünya için feda ederim, hiç de düşünmem.
ancak gidemiyoruz. neden? çünkü devlet buna engel oluyor. tamamı insan hakları savunucusu aktivist olan 300 kişilik bir grup dün taksim e indi. içlerinde ben de vardım. slogan ata ata, haksızlığı haykıra haykıra yürüyerek kobane ye gidecektik taksim den fakat polis barikatına takıldık. çevreyi pisleten ulaşım araçlarını kullanmayarak aynı zamanda çevreci yanımızı da gösterip örnek olacaktık böylelikle.
ama devlet buna izin vermedi. gaz sıktı, kurşun sıktı ve bize engel oldu. ama her şeye rağmen yine de kobane ye gitmek istiyoruz ve farklı çözüm yolları arıyoruz. mesela bir mağazanın çekilişle kıbrıs a tatile gönderdiğini duyduk ve alışveriş yaparak çekilişe katıldık. eğer kazanır da kıbrıs a gidersek, ordan yüzerek suriye ye, kobane ye ulaşabiliriz diye düşündük. şu an için başka şekilde kobane ye gitmek mümkün değil gerçekten. umarım gideriz ve orda insanlık için mücadelemizi yaparız. aksi taktirde tarih bizi affetmeyecek...
