nasıl bir umutsuz vakaysam her teklife ağlar hale geldim. yaşıtlarımın sapır sapır evlenmesinden mi, benim 3 yaşımdan beri ( annem ve geri kalan sülalemin tam tersi olarak) evlenmek/ çocuk sahibi olmak istememden mi, yoksa her erkek arkadaşımın hep ciddiyetle yaklaşmasından dolayı mı bilmem anam ama hepsine bir özenme söz konusu tarafımdan. yazık bana da, günah yemin ederim.
yine sinirlendim şu entryi girerken.
hem hani yuva yapanın yuvası olurdu, yaptığım yuvalardaki çocuklar kreşe gidecek nerdeyse. kayisi ya kalan sapı.
youtube da bir çok örnek video bulunabilir konuyla ilgili. benim yine içim kızdı evlenemedim diye. direkten dönmekte bir ben bir de sabri reyizin topu üstüne tanımam.
