en çok zorlayandır insanı. sabah uyandığında gördüğün yüz, sana seslenenin ses tonu, seslenme kelimeleri, kokusu bile başka olunca insanın içi cız ediyor. birlikte olurken, yemek hazırlarken bile bir olduğun insanın yerine yenisi gelince başka oluyorsun.
mesela;
o, yemeklerin tuzunu ayarlayamadığım için her yemeği az tuzlu yapacağımı bilir. onun için sofrada, el altında hep tuz bulundurur.
ben, yemek olmasa sekiz çeşit tatlı olsun şikayetçi olmayacağını bildiğim o adama saatlerce tatlı yapabililrim. çünkü bilirim elleri belimde olacak işim bitene kadar, ve ben uzatabildiğim kadar uzatırım tatlı işini. bir çoğunu ocakta- fırında bırakıp yakmışlığımız çoktur gerçi.
sonra ne bileyim, alışkanlık olmuştur ona kese yapmak, yüzüne maske yapmak. her banyoya girdiğinde ardından minik minik bıraktığı tüyleri toplamak.
sonra acı sevdiğini bilen, yanında çekinmediğin, horlaması ninni gelen bir adamdan sonra yenisine alışmak çok zor, çok.
