eh, kanaatimce en güzel olan gazelini yazayım, amme hizmetidir:
"gonca câmından oluptur andelîb-i zâr mest
bilmeyen şöyle sanır kim yok yere ağlar mest
her kişi bezm-i ezel mestidurur amma ki ben
cür'a-i câm-ı lebinle olmuşam tekrar mest
dilde sırr-ı ışkını sakladığım ayb eyleme
olagelmiştir eder keyfiyyetin inkar mest
gözlerin ile değiştim gönlümü bir gamzeye
aldamak âsân olur çünkim ola ayyâr mest
kan içelden gözleri oldu müselmanlar zebûn
katı ceng eyler necâti olucak küffar mest"
yani diyor ki;
o inleyen bülbül goncanın kadehinden sarhoş(mest) olmuştur
bilmeyen de sarhoşun yok yere ağladığını sanar
herkes bezm-i elest sarhoşudur ama ben
dudaklarının kadehinin şarabıyla tekrar sarhoş oldum
(bezm-i ezel islami inanışa göre madde alemi yaratılmadan, ruhlar aleminde bütün ruhların toplandığı ve tanrı ile konuştuğu meclistir. divan şiirinde genelde bir işret (içki) meclisine benzetilir.)
sana aşık olduğumu gönlümde sakladığım (kimseye söylemediğim, itiraf etmediğim) için kızma
çünkü sarhoşlar her zaman sarhoş olduklarını inkar ederler
gönlümü bir gamze karşılığında gözlerinle değiştim
çünkü hilekarlar sarhoş olunca onları aldatmak kolaydır
onun gözleri kan içmeye başladığından beri müslümanların hali yaman
çünkü necati, kafirler sarhoş olduğu zaman daha çetin savaşır.
