kimseyi dinlemek istemediğiniz anlar olur hayatınızda.. yalnız kalmak, yalnızlığı yaşamak gelir içinizden.. yar düşmüştür aklınıza, gözleri gelir gözünüzün önüne.. hayatınızda artık sadece "hatıra" olarak yer alsa dahi onu yaşamaya başlarsınız tekrar apansız.. sizde ona ait ne kalmışsa koklarsınız, belki yar in kokusu sinmiştir üzerine diye, fotoğraflara bakarken tutamazsınız yanağınızdan süzülen yaşları.. kendinize bile fazlasınızdır artık, bir yumruk oturur bağrınıza daha da zorlaşır her defasında nefes almak.. teselli edecek, edebilecek kimse yoktur o an.. yetmez kelimeler yüreğinizin orta yerindeki o sızıyı dindimeye.. bu aşamada tek dost alkol dür artık.. her yudumda anıları içersiniz, her yudumda yarin gözleri tekrar gelir gözlerinizin önüne ama o an alkol den başka hiçbir şey rahatlatamaz sizi.. bir tek o sorgulamaz "neden, nasıl, ne zaman" diye, bir tek o dinler son kelimenize kadar.. kimine göre acizliktir bunun adı, kimine göre kudretin ta kendisi.. usul usul sarhoşluğa uzanırken yar in sımsıcak nefesini hissedersiniz dudaklarınızda, çektiğiniz her yudumda.. yar e doyarsınız her yudumda..
