nihayet korku dalında abd nin hollywood standartlarına yetişebildiğimizi gösteren filmdir.
puanım 7/10
evet gayette güzel yapmış karacadağ helal olsun diyorum, lakin ne yazık ki eski alışkanlığı olan "sessiz bir sahneden sonra bir anda bangır bangır bağıran ses olayı" şeyinden kurtulamamış, bu şey korku değildir sayın karacadağ, reflekstir. bir anda bağırtılar bir anda gümbür gümbür çığlıklar çıkarsa bu insanı korkutmaz, şaşırtır.
ha yine dabbe 1 rezilliğine göre kilometrelerce yol kattetmişler bu konuda bile, ona göre çok daha azdı. ayrıca yemedim şahsen, allahtan hepsi tahmin edilebilirdi ki sahne geleceği vakit anlayıp ses düzeyini %3-4 lere çekebildim de o azaptan kurtuldum. sinemada izleyen altına sıçmıştır tabi orada hoparlörleri bile patladır kulakta sakatlık bile çıkartır ama bu korku değildir yine söylüyorum birisi gelip kulağınızın dibinde hiçbir şey yokken "böeaahh" diye bağırsa hayatta kalma refleksi ile hoplarsınız o kadar.
bu saçma sahneleri bir kenara bırakırsak dibine kadar atmosfer var.
saçma sapan kamera titretmeleri ve ara sıra göstertilen cadı makyajlı teyzelerde olmasa tamamen rec tarzı psikolojik gerilime yönelse daha da iyi olurmuş.
misal bence filmin zirvesi
--spoiler--
o tuvaletten çıkan büyü muskaları hayvan artıkları, saç parçaları oldu, bildiğin götüm götüm titredim. okunan dualar, ambiyans her şey yerindeydi.bakın ne bağırtı ne başka bir şey dibine kadar korkuttu beni.
o köyde baya tırstırıcıydı.
en son parttada o köyde yaşayan cinle evli olan eleman ile bizimkinin son buluşmasında geçen şu muhabbet;
hoca: sen çağırmadın mı beni buraya?
deli: lan ben nasıl çağırayım seni telefon mu var bende oyun ettiler sana
kısmı baya komikti.
her cin filminin finali kötü bitmek zorundadır klişesinden çıkamamış olmaları üzücü
--spoiler--
