Kırıldıkça değişmeli insan.her kırılış yeni bir şeyler öğretmeli, aynı yerden tekrar tekrar kırılmamak için.
herkese inanmamalı insan.bugün dün gibi her geleni " hızır " mualmelesiyle karşılayacak bir zaman diliminde yaşamıyoruz.
Hiçbir şeyi tam sahiplenmemeli insan.bir şeyi benden çok seversen onu elinden alırım vaidi kulakları çınlatırken.
Susmalı insan çoğu zaman.sessizliğindeki çığlıkları duyabilen bir çift kulak, ataletinin arkasına saklı çırpınışları görebilen bir çift göz var mı seçebilsin için.
Ve itiraf etmeli ki insan tüm bunları bilmek yetmiyor
Tıpkı şu an yetmediği gibi...
