Herkesin bir masal hakki vardir su hayatta . Ben benimkinin sonundan korkuyorum.
Basit bir kiz dusunun. Siradan hayatini yasayip daha fazlasini talep etmeyen. Oyle agir seyler yasamis ki oncesinde sonrasinda elinde kalanlara deli gibi sahip cikan. Oldugu gibi degil olmasi gerektigi gibi davranan. Etrafindaki insanlar onu mutlu etmese de onlar mutlu olsun diye cabalayan. Onlarin mutlu olmasi demek kizhn huzurlu olmasi demek cunku.
Gunlerden bir gun bu kizin hayatina bodoslama bir delikanli girer. Kiz once gormezden gelir, sonia eglenir delikanliyla. Bir kac kere delikanlidan uzaklassada delikanli onu birakmaz. "Ben seni gordum tanidim ne olursa olsun seni birakmam 'der her seferinde kiza ve ekler "sen de gitsen bile geri donuceksin biliyorum"
kiz kendine bakar . Haftalar icinde ne kadar degismistir. Sahi seviyomudur gercekten delikanli onu? Yada o ne kadar seviyodur delikanliyi? Neleri feda edebilir onun icin. Ona gitmek var ettigi herseyden vazgecip yeniden baslamaktir. Genc kiz arafta kalmis gibi hisseder kendini. Delikanlidan zaman talep etmis zihnini ve ruhunu Nadasa birakmasi gerekiyormus. Delikanli o donemde de kizi tek birakmamis . Kiz hem bu ilgiden ve sevgiden hoslansada birazda korkuyormus . Bazi seylere gogur gerebhlecek kadar guclu gormuyormus kendini.
Nadas suresinin bitmesine az kalmaya baslayinca genc kiz daha cnl gerilmis. Ve yavas yavas fark etmiski besledigi sevgî o kadar da buyua degil. Hem delikanli ile olup hem olmamak arasinda gidip geliyormus.
Dusunmeye baslamis insan sevgisini sorguluyor ise karsisindakini gercekten seviyormudur?
