Insanda belirli bir miktar yasama gucu vardır.Yarısını dün yaptıklarına ah vah ederek harcar.Yarısını da yarın ne yapacagına harcar.Icinde bulundugu zamanın kıymetini bilmez.Hayatın tadınıda hicbir zaman alamaz.Gecmise saplanıp kalmak iste tam da boyle bisi.
