her türlü olumsuz ve tatminsiz fikre saygıyla yaklaştığım ama fazlasıyla yeterli bulduğum hosseini kitabı..
diğer iki kitaba nazaran daha deneysel ve farklı bir tarza gitmiş hosseini.. bence uçurtma avcısı'nda aldığı "sömürü" eleştirilerinin payı var.. uçurta avcısı'nda ve bin muhteşem güneş'te biraz uçlara yaklaşan duygusallık hakimdi.. okuyanı üzüyordu.. ve dağlar yankılandı'da bundan uzak durmuş, olayları sömürüye daldırmadan, biraz daha rasyonel ele almış.. ve bence gayet de başarmış..
ben hosseini'nin diskografisinde bin muhteşem güneş'i uçurtma avcısı'nın önüne koyan bir okuruyum.. işlenenen konu, verdiği duygu vs. ve bence ve dağlar yankılandı'da hoessini, biraz kendisini ön plana atmış.. "aslında bu kadar duygusal şeyler yazan adam değilim, ben de hayata reel ve somut bakabiliyorum.." mesajı verebilmek için..
neticede algı ve beğeni meselesi.. ben bu kitabı ziyadesiyle beğendim.. farklı bir tarzı var.. evet çok karakter barındırıyor ama hepsinin birbirlerine olan bağlantıları ve kurguları son derece akla yatkın.. değişik olmuş ama ayakları yere basan bir kitap.. tavsiye edebilirim..
