terk edilmiş virane bir han gibi yüreğim.
içimde korkularım var.
eyy deli gönül, yavru ceylan gibi yenik düşüp bi daha sevilmemek var.
yapraklar dökülüyor. yağmurlar yağıyor üzerime
perdesi kapatılmış pencereler gibi açılmaktan korkuyorum.
bir aksakallının gözlerini anlamaya calışırken sensizliğe yenik düşüp soluyorum.
Sahte kahkahalar atılıyor boşluklara, ben aksakallara dokunuyorum.
Tam kendimi anlatmaya çalışırken infaz edilip,
mevsimsiz yaşamaya hüküm giyiyorum .
çiçekler açmaz yangın yerlerinde gönlümün, herkes yaram hafif sanır.
nasıl açılırsa yaprağı mimozanın , nasıl acıtırsa dikeni gülün öyle batar sevdan gönlüme...
