2 sene öncesine kadar kedilerden hiç haz etmeyen, sevgilim tarafından defalarca duygusuzlukla suçlanan beni bu gece ağlattı ağlatacak olan beslediğim sokak kedisinin ölmesi. valide çok sever kedileri, oturduğumuz yerin önündeki parka kedilere sürekli yemek bırakırdı, ben de kızardım. sonra ismini sarı koyduğum bir yavru kedi doğdu 2 sene önce. böyle bir sevdim onu, evin önündeki kedilere isim koymaya başladım. süreyya, pamuk, tırmık, gri, sarı.. süreyya vardı , tombul mu tombul, tüm kediler korkudan 2 metrelik duvara zıplarken, o kaçamazdı bir yere, bir yerlere gitti, gelmedi bir daha. tırmık, yavru geçen ay bir arabanın altında kaldı. pamuk, bu yaz yan apartmanın tavan arasında kaldı, her gece acı acı bağırması üzerdi beni, her akşam gidip yemek su koyardım, yakalayamazdım kaçardı, sonra kurtuldu, yok o da 3-4 gündür. şimdi ise sarı gitti. her gün besledim bu kedileri, gerek salamla gerek mamayla, gerekse kalan yemeklerle. yeri geldi komşularla tartıştım, yeri geldi köpeği ile kedileri koşturan ibneleri keserim o köpeği diye korkuttum. her eve geldiğimde, kapının önünde bacaklarıma dolanırlardı. onları hala sağ salim gördüğümde ben de sevinirdim. siz çok şımardınız diye kızardım da arada. bu akşam yemekten arta kalan kemikleri vermeye gittim, ilk o koştu yine, içlerinde en akıllısıydı. 15-20 dakika sonra sigara içmeye çıktığımda, yolun ortasında kanlar içerisinde gördüm onu ve şok oldum. 2 senedir ellerimle beslediğim, büyüttüğüm sarı da bir arabanın altında kalıp gitmişti, lanet olsun dedim. koca adam, ağladım ağlayacağım. nerede 2 sene öncesi, nerede şimdi. elveda sarı ve diğerleri. https://scontent-b-fra.xx...940f495e3&oe=54CB9942
