bundan 14-15 yıl önce sıklıkla gerçekleştirdiğim eylemdi. sabah 5.30'da uyanıp koyulurdum tv başına. önce casper ardından da Laff A Lympics başlardı. kendimi kaybederdim ekran başında. bir yandan sütümü yudumlarken bir yandan da nefes almadan ekrana kitlenirdim. arkadan gelen uyarı malum: 'oğlum girme şu televizyonun dibine, gözlerin bozulacak'.
daha sonraları pokemon ve beyblade maceram başladı. onlar o kadar erken değildi. artık hem uyuyup hem de çizgi filmlerimi izleyebiliyordum. tabi iki çizgi film arasında gidip ekmeği almak suretiyle.
derken sabahçı olmaya başladım. çizgi film hak getire, uyanır uyanmaz okula gider oldum.
