kendi iplenmemiş başlığını canlandırma operasyonuyla harcadığı enerjiyi, ibadet kavramının evrenselliğini ve onu ihtiva eden parçaların kendi geleneği içinde riayet edilmesi noktasındaki kuvvetinin, aşağıladığı insanın mayasında var olduğunu idrak etmeye sarf etseydi belki bu duygusal çaba bir anlam kazanabilirdi. hayatının her noktasını her açıdan bilimsel verilere, bilimin öngördüğü kriterlere göre ayarlamış gibi davranıp karşısındakinin her muamelesini rasyonalizm mihengine vurmaya çalışan göttebozdan daha zavallı kim vardır? kendi laboratuvarda yaşıyormuş, attığı her adımın epistemolojik bir karşılığı varmış da onun gayrındaki tüm canlı alemi bedbaht bir skolastik batağa batmış gibi davranan adamın sırf kurban kesmediği ve kesenleri yerden yere vurduğu için var olan zekası kurban kesen adamı mutlu etmek için ne vaat etmekte acaba? ona bu çılgın zeka seviyesini bahşeden zannı, kurban kesen zekasız mahlukata bu vandal! alışkanlığını terk etmesi karşılığında ne tür bir zeka yapısı vaat etmekte acep? bırakın bu ritüelleri ve saçma sapan ayinlerden vazgeçin derken, bu zeka parıltısı dağıtan ikazın ifa edilmesinin neden gerektiğini izah etmeyip zeka gibi bir kavramı kurban kesme-kesmeme tercihinin bir sonucu olmaya bağlayan ikonoklast, bu konuda kurban kavramının başlangıcını simgeleyen ibrahim'in put kırıcı tavrından yanlış yönde ilham almış sanırım. ''siz kurban kesiyorsunuz zeki değilsiniz'' sortisini, ''ama ben kesmiyorum çok zekiyim'' mealinde anlayabileceğimiz bir zeka muzdaribinin kendini algı kapasitesini, kurban kesenlerin bu sıradan eylemlerine kurban etmemesi temennilerimle, bu zeka ve hayvasever tutumunu panter emele havale ediyorum.
