hayatın sillesini cilvesini daha doğarken yemiş, yaşadığı süre içinde de asosyalliğiyle durumu tescillemiş, ama aklı başında; hatta çoğu zaman dayanamayıp oturup ağlayan erkeklerdir.
sevilmemeye mahkum, okul hayatı bitince ne olacağı meçhul, intihara meyilli bu kişilikler, aslında sokakta gördüğünüz tonla gereksiz insandan daha fazla topluma faydalı olabilirdi.
malum, hayat şartları. yapabilecek bişey yok.
edit: dilsizlerin dili, sessizlerin sesi olmuşum be. gelin sarılalım.
