Dunyada elde ettigi imkanlari hic haketmeyen, kendinden degersiz bulduklarina kotu davranan, yarali parmaga bile isemeyen afedersin serrefsiz kansik amciklar icin bile oldurmeyi dusunemiyorum.
Bunlar benim mahallemdeki kucuk olcekli kansizlar da olabilir, orta capli ulke kadar yaptirim gucu olan zengin aileler de olabilir.
Bu iki orgut de temelde bu kansizliklar yuzunden silahlanip insan olduruyorlar. 30 binden fazla askerimizi oldurdu pkk. O otuz binden kaci kotuydu. Kaci yarali parmaga isememisti. Kaci dukkanina gelen musteriye kazik atan esnafti. Kaci fakir cocuklara kotu muamele eden ogretmendi. Kaci bi yakininin caldigi degerli esyayi sucsuz bahcivanin uzerine atip hayat karartan pic kurusuydu.
Bu orgutlere calisanlarin hepsi kahramanliktan bahsediyorlar. Ama iyilik yapmaya, sikinti cekmeye gotleri yemiyo. Ulan yavsak sen madem kahramansin cevrenden basla ise. Bakkala girip cikarken gulumse bi. Tanidiklarina selam ver, hediye al, yemek ismarla. Karsilik gormek icin degil. Kendi gotunu kendin kurtar ama insanlara gul yine. Madem kahramansin, madem adamsin. Ama nesin aslinda, silah tutup masum insan oldurmekten baska bi boku beceremeyen rehabilitasyona muhtac bi barzosun, bi ayisin, bok cuvalisin.
Hepimizin ailesi var. Benim ailemden biri haksiz yere dayak yesin hemen karsi ataga kalkarim. Senin sulalen de aynisini yapar. Sen adam olduruyosun lan. Can aliyosun.
