ailemi seviyorum.. öyle ki bu sevgi beni kendi hayatımı sürekli ertelemeye zorluyor. cesaret edemiyorum kendi hayatımı kurmak için mücadele etmeye. bırak hayat kurmayı, bi sinemaya gitmek bile büyük bir plan program yapmayı gerektiriyor. alıştılar çünkü onların programlarına göre hareket etmeme. ben mi sahip çıkamıyorum hayatıma bunu çözemiyorum sözlük.
yalnızlığı seven biri olarak üniversite hayatım boyunca rahattım... dedim ya onları seviyorum ama bir sevgilim olduğunda bile en büyük sorunum bu oluyor.
