varys'le atışmalarına bayıldığım pezevengtir. özellikle bir tiradı vardır, unutamam:
chaos isnt a pit. chaos is a ladder. many who try to climb it fail, and never get to try again. the fall breaks them. and some are given a chance to climb, but refuse. they cling to the realm, or love, or the gods illusions. only the ladder is real. the climb is all there is. but theyll never know this. not until its too late.
pragmatistliği, karaktersizliği, ve hırsını kontrollüce yönetebilme yetisiyle, hiçlikten vardığı noktayı izlemek garip bir haz verir. o hin gülüşüne rağmen. bize ırak, westeros'a yakın olsun.
