itiraf ediyorum;
küçükken biyere kampa gitmiştik. orda çocuklardan biri eğer bir isteğimin gerçekleşmesini istiyorsam yere para gömmem gerektiğini, paranın bir süre sonra kaybolacağını ve cuma günü isteğimin gerçekleşeceğini (bu arada kamp perşembe günü sona eriyor) söyledi. ben de saf gibi inandım ve babamın bana uzaktan kumandalı araba almasını isteyerek (dilek tutarak) 100 lirayı çocuğun yanında yere gömdüm. sonra beraber tuvalete gittik. ben girdim 2 dk sonra çıktım baktım ki çocuk yok tuvalette. sonra acaba para kayboldu mu diye gömdüğüm yere gittim ve eşip baktım ki para gerçekten kaybolmuştu.. cuma gününü iple çekiyordum artık. cuma günü geldi akşama kadar bekledim babam geldi ama araba falan yoktu ortada. sonra biraz daha durup ağlamaya başladım.. tabi olayı anlatınca anne ve babam gülmeye başladılar. bana da olayın iç yüzünü anlattıklarında artık insanlara güvenmemem gerektiğini anlamaya başlamıştım ;( acaba bu büyükler nasıl bu kadar zeki oluyorlardı ve nasıl anlamışlardı benim kandırıldığımı.. gerçekten hayret edilesi bir olaydı..!
