Mesajlaşmak, mesaj atmak mesajla ilgili her şey beni o kadar boğdu ki artık. Sevdiğim kızla dahi konuşasım gelmiyor bazı bazı.
Mesajlar sanki hep bir maskeymiş gibi. Sırası gelene takınıp gösterilen aynı maskeler, farklı eskilerden kalma aynı izleri taşıyor her zaman. Aynı "seni seviyorum"lar, aynı "özledim"ler. Herkese söylenmiş şeylerin bana tekrar tekrar söylenmesinin hiçbir anlamı yok. kendisine özel hissettirecek hiç birşeyi kalmadı söylenenlerin.
Hiç bir his vermiyor insana yazılanlar, ya da bana, hiç bir şey hissedemiyorum. Gözden ırak olan gönüldende ırak olur muş ya o hal aynı.
içten bir tebessümü binlerce smiley'e değişebilirim.
Demek ki
Evvel ki gibi ferhat'ın mektupları gibi söylenenlerde değilmiş aşk, yapılanlardaymış, "an"lardaymış, yaşanmışlıklardaymış.. Birlikte vakit geçirdikçe aşkmış aşk.
