iranlı bir arkadaşım tebriz için şöyle bir ifade kullandı;
"iran daki tüm devrimler tebriz den geçer. burada bir değişimin olması için öncelikle tebriz'in istemesi gerek."
oradaki yeni otoriter rejimi ve gelecekte bir değişim olup olamayacağını konuşuyorduk. bunun pek mümkün olmadığını söylüyor. çünkü iran gençliği miskin ve umutsuz bir şekilde yaşamlarını geçiriyorlarmış. bir değişim ve devrim ruhu olmadığı gibi halk ta bundan korkuyormuş. zira buradakilerin en güçlü arzusu güvenlik unsuru ve ruhani yönetimi bir şekliyle bunu sağlıyor.
başkent tahran olmasına rağmen, seçim zamanlarında ve bir olay yaşandığında, toplumsal meselelerde herkes tebriz halkının tutumuna bakıyormuş ve bu tutum epey etkili oluyormuş.
hatta humeyni, devrimden sonra paris teki bir röportajında "bir karşı devrimden çekinmiyor musunuz?" sorusuna "tebriz çarşısı var olduğu müddetçe hayır" cevabını vermiş.
burası gerçekten de sosyal ve kültürel anlamda pek çok yeniliğin yapıldığı ilkerin şehri... iran da ilk matbaadan ilk kütüphaneye, ilk sinema ve tiyatro salonuna kadar pek çok kültürel yenilik burada yapılmış. ayrıca, ekonomik olarak ta iran ın 2. büyük şehri. otomotiv, makine, çimento gibi bir çok iş kolu gelişmiş durumda.
geçmişte o kadar güçlü bağlar kurulmuş olmasına rağmen, ve komşu da olmamıza rağmen şimdi iran kültürü ve iran çok uzak geliyor; halbuki bir türk kentinin iran üstünde hala bu kadar etkili olması şaşırtıcı ve bir o kadar da türkiye için avantaj oluşturabilecek siyasi bir güç.
hükümetin arap hayranlığı yüzünden öz türklere uzak kalınıyor. yani onlar türk... ve iran da bu kadar güçlü bir etkiye sahipten bundan neden yararlanılmıyor... esasında iran üstünde daha güçlü bir bağlantı ve hatta tahakküm gücünün olabilmesi de namümkün değildir.
