fermante olmus sarkılar
aklıma takılır,hepsi haplılar
nede olsa hepsi,gönlüme saplılar
ta içten gelir oysaki sözlerim
an gelir,belki yine özlerim
sustuklarım bir gün çoğalır
sen de kalanlarda, bir gün özlenir
tarumar olmak gibi bir şey bu
içimde sönük kalır
cam kırıkları bile özler oldu suyu.
duvarlara cizdim gözlerinin rengini
raydan cıkıp,buldum yine dengimi
en güzeli söylemek herkese sevgimi
aniden,görmüs oldum gölgeni
mavi,özler oldu gökyüzünü
bir ben,bir de sen,biliriz ölümü
içimde kalan ne varsa
raydan çıkacak yine bu gece
denizsiz,her dönümsüz döngümü.
