Tüm yaşamım boyunca kötülükler yükledim hayatıma..
Kötü insanlar , kötü sözler , kötü düşünceler .
Işıklar , sesler hep zifiri karanlıktı .
Aydınlığı seçemiyordu gözlerim .
Bir yarasa gibiydim .
Karanlık bütün kötülükleri örtüyordu ve ben bu karanlığın içindeydim.
Dışarı çıkmaya cesaret edemiyordum.
Gerçekten sevgi , sevmek nedir bilemedim hiç.
Bir serseri gülümsemesini aşk sanıp durdum .
Bana sunulan acıları hep sevgi diye kabul ettim .
Cehennemi bile cennet gördü gözlerim .
Çünkü ben aydınlık , güzellik nedir bilemedim.
Sen geldin hayatıma çok farklıydın , bir güneş gibi doğdun seni göremedim.
Ayırt edemedim sevgini , gözlerindeki ışığı aşkı seçemedim..
Ve kayıp ettim gerçek sevgiyi .
Üzecek o kadar kişi varken tuttum üzdüm seni.
Üzüldüğünü bile göremedi kör olan gözlerim.
Sen hiç birini hak etmedin.
Yalanlarla doluydu ömrüm .
Nefes diye yalan doluyordu ciğerlerime..
Sen tuttun çıkardın beni karanlıktan ,
Aydınlığına çektin beni .
Geç oldu değerini anlamam..
Seninle oldum sadece senin oldum ama
Kurtulamadım yalanlardan .
Şimdi sen ve ben iki yabancı bile değiliz.
Ama kalbimde sen , dilimde senin cümlelerin.
Gidiyorsun , dönmeyeceksin ama ben seni hep bekleyeceğim.
