Çünkü... Çünkü kafamda dönüyor bin türlü düşünce durdurulamaz çarklar arasında eziliyormuşum gibi geliyor elimde o kadar fırsat imkan varken bu kendim mi kapattığım hapishane delirtiyor beni bırakıpta gidebilirim istesem gecelere akarım koşarım yollarda ama.. aması dostlar yapamıyorum bir kere çıkarsam bir daha girmem, dönmem geri kendimi biliyorum onun için çıkamıyorum bu duvarsız hapishaden bana güvenenleri bana inan benim sayemde ayakta durabilen insanları bırakmamak için düşmesinler diye dayanıyorum beni içten içe yiyen bu hapishaneye dik duruyorum hayata karşı ama her hapishane gibi buda bedenime değil ruhuma saldırıyor ne kadar daha duracağım ayakta bilemiyorum çünkü içtiğim sigaralar gibi bende yanıyorum yavaş yavaş aheste işte bunlar dostlar buzdağının ucu daha ama yetiyor genede beni uyanık tutmaya, ayakta, bu iliklerime işleyen soğuk gecede yalnız yol kenarlarında..
