üniversiteye gittiğimde akşama kadar tek kelime konuşmadığım oluyor. çok ilginç bir durum olsa gerek. insanlarla konuşmayı sevmiyorum. gereksiz görüyorum. hepsi yapmacık, menfaat için çırpınıyorlar sadece.
-- sonuna kadar gidemeyeceğini evlenemeyeceğini bildiği halde kız düşürmeye çalışan erkek abazalar.
bir
-- ders notlarını paylaşır umuduyla sınıfın en zeki çocuğuna sümük gibi yapışan full makyaj barbie bebekler.
-- hastanede staj döneminde işine yarasın diye hocayla muhabbet kurmaya çalışan tipler.
-- zengin koca bulayım telaşına düşmüş yapmacık gülümsemelerle tüm erkeklere iş atan kızlar.
-- ben daha kültürlüyüm deme adına dün şunu içtik bunu içtik. şu diziye başladık diye caka satmaya çalışan tipler.
-sabah saatlerinde amfide kafasında güneş gözlüğüyle ders dinleyen tipler.
-- ve birde elinde telefon arada en arka sıraya geçmiş kimseyle muhattap olmadan sosyal medyaya takılan ben.
evet belki àsosyalim ama bu yapmacık dünyada bu yapmacık insanlarla iletişime geçmek çok zoruma gidiyor.
eve dönüp dersten sonra online oyunumda saatlerce muhabbetin dibine vuruyor insanlarla çoşuyoruz. işte menfaat içermeyen tek yer bana göre online oyun svleri.
