uykusuzluk, aç kalmaya alışmak, yürümek eylemleri ile gayet de "sağlıklı" olarak kilo verebilirsiniz.
kilo vermeye çalışan birisi olmadım hiç, bir tek 8. sınıfta hoşlandığım kızın aslında benden değil de tombik yanaklarımdan hoşlandığımı öğrendiğimde kasmıştım kilo vermek için, sonra bir düzene girdi kilom. sonradan ailesiz tatile çıkma yaşına gelince bir daha aklıma düştü kilolarım. gören de obez sanar, o aralar vücut kitle endeksim 24,5 falan halbuki. bu kararı vermemdeki en büyük etken aslında kuzenlerim idi, hepsi de ben dershaneye giderken spor salonuna gitmiş ve gayet üçgen bir hal almışlardı. ben bunları görünce utandım tabi, "ben gelmiyim şimdi sizin ortamı bozarım" diyordum. allahtan puşt değillerdi de "gelme tabi amk şişkosu" demediler. o seneyi öyle atlattık ama öbür yaza ben de yağsız girmeliydim. biraz kastım kendimi, iradem kuvvetlidir, az yemek yemeye başladım. 1 sene böyle devam ettim, bir bakmışım ki göbek erimiş. eridi de, erimesi yetmiyor; öbürleri hala üçgen. o yazı da en azından komplekssiz atlattım. sonraları biraz spor yaptım ben de, ama istediğim vücuda ulaşamadım.
sonra sporu da bıraktım ama o yememe durumu devam etti. hala da devam ediyor, bazı günleri 1 öğünle geçiştirdiğim oluyor. karnım da acıkmıyor öyle, zorla kasmıyorum kendimi yememek için, daha fazlasını istemiyor canım. allahtan düzensiz besleniyorum, yoksa bu performansla 60 kiloya düşerdim. nereden aklıma geldi bu, eski fotoğraflarıma bakıyordum, sonra yeni çekilmiş bir tanesine baktım da; gözle görülür şekilde zayıflamışım. vücut kitle endeksim şimdilerde 23,9 falan, hani öyle muazzam bir zayıflama değil ama bol bol yürüdüğüm için gözle görülür derecede yağlarımdan arınmışım. iyi bişey bu tabi, ben bu gazla biraz çalışıp bu yaza bi sürpriz yapayım kuzenlere; ha evet bu arada onlar hala üçgen.
