henüz ilkokul 6 ya da 7 sınıftaydım galiba.
öğle saatleri. evde tören tarzında bir şey var , köydeyiz.
bütün akrabalar doluşmuş eve. ben de kalabalık ortamları
sevmediğimden köyün bakkalından aldığım tombileri
yiyordum. şöyle bi tablo var, ufak bir çocuk iki eliyle
tombiye saldırıyo aç gibi.
evde yemek dolu fakat muftak da akraba kaynıyo. yanlarına
bir gitsem " callo sen büyüyünce ne olcan bakim?"
tarzında soru sormak için bekleyen sürüyle insan var.
gitmiyorum ben de tombiyle doyuruyorum karnımı.
neyse efenim tombiyi fazla kaçırmaktan olmalı ki benim
acayip çişim geldi. tombi yiyince çişim geliyordu önceden
denemiştim amk.
tuvalete gitmeye çalışsam sağdan soldan zombi gibi
üstüme atlayıp " karnen nasıl callo?", "sevgilin var
mı", "ankara mı burası mı" tarzında boktan soruları
soracaklardı. ben de tuttum çişimi, mesanem kuvvetli.
aradan geçen 1 saatten sonra çişim çok geldiği için cunyir
callo yu sıktım pantolonun dışından tuvalete koştum.
koridor boyunca akrabaların uzanan elleri arasından son
anda sıyrılarak tuvalete girdim. cunyir i çıkardım başladım
ohhhh demeye.
hala işiyordum ki bacağımdan cunyir a doğru acayip bir acı
hissettim. adını sonradan öğrendiğim kramp denilen felaket
gerçekleşiyordu.
sonrasında hala çiş ederken dar ve uzun tuvalette
arggghhhh diye bağırarak yere uzandım, o sırada hala çiş
yapıyordum.
köy tuvaletlerinde kilit olmamasından sesimi duyan tüm
akrabalar tuvalete girmeye çalıştı, annem gelip kaldırdı.
herkes gülmekle acımak arasındaki çizgideyken ben rezillik
denilen bok kuyusunda yüzüyordum.
amına koyim bütün sülaleye rezil oldum, alamanyalardan
dayılar bile geldiğinde lafı döner oldu bu olayın.
bok yolundaki büyük rezillik olarak gastelere çıkmadığım
kaldı.
aradan geçti 11 sene, hala mı dalga geçilir lan. akrabasınız
olum, başkasına anlatmayın bari.
benim deli bir kuzenim var, ankara ya gelmişti, illa kız
arkadaşınla tanışayım diyordu, merak etmiş.
la ne safım ben amk.
lan meğer bu olayı anlatacakmış kodumun kuzeni. kız
arkadaşa da rezil ol, kafede yanda oturan tipler de duysun
gülsün.
lan kim bilir onlar kime anlattı vay amk..
lan yoksa kafe sahibi o gün 100 üncü müşteri ayağına
hesaplar bizden demişti. siktirrr.
