Ben değil de bir arkadaşım baya üşengeç idi. Üşengeçlikten kahvaltıya kalkmadığı bile olurdu. Sürekli bu halinden yakınırdı. Yok be o kadar değilsindir dedim. Bana öyle bir şey dedi ki hala aklıma gelince gülerim sözlük. Şu anda gülüyorum. Dolmuş beklerken elini kaldırmaya üşendiğinden bir saat durakta beklemiş. Böyle insanlar var yani. Yadırgamamak lazım.
