Bu sıradan tanımdan sonra gelelim roman hikaye türü kitapların faydasına: Kitap ille didaktik bir araç olarak kabul edilmemeli; bunun için ansiklopediler ve referans kitaplar var.
Roman da olsa hikaye de olsa kitap okumak, kişinin kendisini ifade etme gücünü geliştirir; çevresini, yaşadığı ortamları, ilişki halinde oluğu insanları çok daha iyi tahlil ederek insan psikolojisi üzerine, buradan yola çıkarak toplumsal olgulara dair fikirlere varmasını sağlar. En güzeli, kendini tanıyabilir. Yazı dili çok kuvvetlenir, gitmediği yerleri görüp, tatmadığı duyguları hissedebilir. Sorgulama yeteneği, ille tarih kitaplarıyla kazanılmaz, kişi önce kendini, sonra etrafını sonra dünyayı en nihayetinde de evrensel gerçekleri sorgulamaya başlar. Dostoyevski romanları, Rusya'nın tarihini anlatan kara kuru kitaplardan çok daha faydalıdır kanımca çünkü insan ruhunu da işin içine katar, sayıların ve tarihlerin ötesine geçer.
Eğer roman hikaye kötü bir şey olsa bugün dünyayı şekillendiren yazarların çoğu katıksız saf romancı yazarlar olmazdı. Yani bu basmakalıp faydalar daha ilk başta akla gelenler.
Okuyun arkadaşlar isterseniz sadece roman okuyun. Zaten okuma alışkanlığını kazandıkça diler alanlara da kanat açacaksınız.
