öncelikle eski in flames ve yeni in flamese ayrı ayrı ayılıp bayılan biri olarak, aradan koca 16-17 yıl geçmesine rağmen grubun hala aynı tarz albümler yapmasını isteyen kltleyi samimi bulmuyorum. gruptaki insanlar müzisyen ve istedikleri yoldan gitme hakkına sahipler. yapılan albümü kalite olarak beğenmemek ayrı gruptan hala kendi bencil sevgi yumağın altında aynı şeyleri yapmasını beklemek ve bunu kalite ölçütü olarak göstermek çok ayrı. artık in flamesten insanların ne beklemesi gerektiğini anlamaları lazım. hala jotun, gyroscope vs bekleyen kitle var. evet in flamesin albüm kalitesi yıllar boyu aynı kalmadı elbet, düştü çıktı ama her seferinde farklı bir şeyler ortaya koymaya çalıştılar. o beğenilmeyen albümlerdeki metaphorlar evil in a closet, chosen pessimistler deneysel ürünlerin sonucu. Hemen hemen her mooda gidebilecek onlarca şarkısı oldu in flamesin.
in flamesin sadece metal alanında bile olmadan isveçin en büyük müzikal oluşumlarından biri olması sürekli kendini yenilemesinden, modern yola uyum sağlamasından kaynaklanıyor. bu kadar uzun süredir piyasada olan bir grubun 2014 yılındaki albümünden hala whoracle nere bu nere diye bahsedilmesi çok komik bence.
kimse bir grubu eskiden çok sevmiş diye şu anki halini sevmek zorunda değil ve bunu albümü sevmek için zorluyorum kendimi tarzında belirtmesine gerek de yok. olmuyorsa, bırak gitsin. albümü 1-2 kere dinleyip her yeni çıkan materyale bok atmakla olmuyor bu işler. bu kafadan sıyrılmamız lazım artık. sevdiğiniz bir gruba öncül zevkleriniz uğruna katlanmak zorunda hissetmek değil de müzisyenlere de saygı duymak, onların fikirlerini grubu nereye taşımak istediklerini önemsemeliyiz.
