Deniz adında birini severken sürekli okuyup içlendiğim baudelaire şiiri.
ilk iki kıtasında derin bir musiki barındırır.
sen, hür adam, seveceksin denizi her zaman;
deniz aynandır senin, kendini seyredersin
bakarken, akıp giden dalgaların ardından.
sen de o kadar acı bir girdaba benzersin.
haz duyarsın sulardaki aksine dalmaktan;
gözlerinden, kollarından öpersin; ve kalbin
kendi derdini duyup avunur çoğu zaman,
o azgın, o vahşi haykırışında denizin.
